Konferencja „Doradztwo rolnicze w Polsce po 2014 r. – kompetencje, organizacja, finansowanie”
23 września 2014 r. w Senacie odbyła się konferencja „Doradztwo rolnicze w Polsce po 2014 r. – kompetencje, organizacja, finansowanie”, zorganizowana przez komisje: Rolnictwa i Rozwoju Wsi Senatu i Sejmu oraz Biuro Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu.
Przewodniczący senackiej komisji rolnictwa senator Jerzy Chróścikowski przypomniał, że komisje 6 listopada 2012 r. dyskutowały już o przyszłości systemu doradztwa rolniczego w Polsce.
Obecnie funkcjonujący system doradztwa rolniczego w Polsce przedstawiła wiceminister rolnictwa Zofia Szalczyk. System publiczno-prywatny tworzą jednostki doradztwa rolniczego, izby rolnicze, grupy zadaniowe w organizacjach producentów i jednostki prywatne. Zgodnie z ustawą z 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego jednostkami doradztwa rolniczego w Polsce są Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie k. Warszawy z oddziałami w Krakowie, Poznaniu i Radomiu oraz 16 wojewódzkich ośrodków doradztwa rolniczego. Środki na ich działalność pochodzą z dotacji celowej z budżetu państwa, programów unijnych, własnej działalności i innych źródeł. Wiceminister Zofia Szalczyk podkreśliła, że resort rolnictwa opowiada się za równym dla publicznych i komercyjnych jednostek dostępem do środków na doradztwo rolnicze w PROW 2014–2020. Poinformowała, że podmioty doradcze będą mogły korzystać ze środków w ramach usług doradczych, transferu wiedzy i innowacji, programu LEADER, współpracy i pomocy technicznej. Przewidziany jest też udział doradztwa rolniczego we wdrażaniu PO WER i regionalnych programach operacyjnych.
Wicedyrektor generalna ds. rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich Komisji Europejskiej Josefine Loriz-Hoffmann zauważyła, że 70% rolników z krajów UE nie korzysta ze szkoleń, większość nie ma też odpowiedniego wykształcenia. Podkreśliła, że transfer wiedzy i usługi doradcze zostały uznane za podstawowe czynniki wspierające innowacyjność rolnictwa, leśnictwa i wiejskich przedsiębiorstw, a co za tym idzie – za priorytety polityki rozwoju obszarów wiejskich. Jak mówiła, „innowacyjność jest ważna, bo przygotowuje rolnictwo na przyszłe wyzwania”. Dodała, że niedostateczny transfer wiedzy i informacji ogranicza innowacje i wzrost produktywności. Odpowiednie szkolenia i dobrej jakości usługi doradcze zaś pomagają rolnikom w dokonywaniu właściwych wyborów.
W opinii Zenona Pokojskiego, wiceprezesa zarządu Zakładów Azotowych w Puławach, doradztwo rolnicze powinno kierować się przede wszystkim rezultatami swojej działalności. Jak mówił, doradcy powinni działać pod presją efektywności, skuteczności i odpowiedzialności za efekt swojej pracy. Należy także doskonalić narzędzia i techniki komunikowania się z rolnikami. Jego zdaniem doradztwo to potencjał kapitału intelektualnego, który powinien być zamieniony na wzrost wartości rynkowej rolnika.
O pozytywach i negatywach doradztwa publicznego i prywatnego mówił Robert Szczęsny, prezes Stowarzyszenia Akredytowanych Podmiotów Doradztwa Rolniczego AKROS, a o przyszłości doradztwa rolniczego w kontekście współpracy środowisk naukowych z praktykami Zbigniew Brodziński z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
Źródło: www.senat.gov.pl