49. posiedzenie Senatu RP

Punkt drugi: stanowisko Senatu w sprawie ustawy budżetowej na rok 2000.

Dyskusja

Senator Jerzy Chróścikowski:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Ja mam pytanie dotyczące nie rozchodów, ale raczej przychodów. Pani Minister, przewidywane dochody z prywatyzacji wynoszą w tym roku 20 miliardów 100 milionów zł. W ubiegłym roku, z tego co ja pamiętam, przewidywano chyba ponad 6 miliardów zł, a uzyskano ponad 13 miliardów zł, czyli sumę podwojono. Z tego wynika, że w bieżącym roku planuje się trzykrotne zwiększenie dochodów. Czy moglibyśmy się dowiedzieć, jakie podmioty będą prywatyzowane? I czy w tym momencie jest jakieś zbiorcze zestawienie, w którym moglibyśmy zobaczyć, jakie to firmy będą prywatyzowane? Bo można przyjąć, że uchwalając ten budżet, wyrażamy zgodę na prywatyzację. Ja chciałbym najpierw dowiedzieć się, co będzie prywatyzowane.

I druga sprawa. Pani minister powiedziała, że rzeczywiste konsekwencje weta prezydenckiego przeniosą się na następne lata. To świadczyłoby o tym, że w przyszłych latach powinniśmy tempo prywatyzacji zwiększyć może dwu-, trzykrotnie. Czy w ogóle starczy nam jeszcze majątku na prywatyzowanie? W jakim tempie będzie to postępować?

Chciałbym poznać więcej szczegółów, zanim będę głosować nad budżetem.

Odpowiedź Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Halina Wasilewska-Trenkner:

Jeśli chodzi o pierwsze pytanie pana senatora, to rzeczywiście przewidywano 6,9 miliarda zł w roku 1999. Faktycznie uzyskano prawie 13,4 miliarda zł. Tak jak już mówiłam państwu na początku swojej wypowiedzi, wykorzystano na różne cele prawie 10 miliardów zł. Pozostała część została przesunięta na rok bieżący jako przychody, które zasilą rozliczenia roku bieżącego.

Jeśli chodzi o to, jakie dziedziny będą prywatyzowane, Panie Senatorze, to znowu ośmielam się odesłać do uzasadnienia do ustawy budżetowej, gdzie te dziedziny są wskazane. Chodzi o dalszy postęp prywatyzacji w dziedzinie telekomunikacji, przemysłu energetycznego, przemysłu cukrowniczego, wreszcie przemysłu zbrojeniowego, a także i innych, o których mowa w tym przedłożeniu rządowym. Ja mówię o dziedzinach przemysłu, ponieważ - proszę wybaczyć i proszę to zrozumieć, Panie Senatorze - o tym kiedy, za ile i jak będzie prywatyzowane poszczególne przedsiębiorstwo, z czysto kupieckiej przezorności raczej nigdy się nie mówi. Wcześniej nie zapowiada się transakcji, tylko co najwyżej ogłasza się ją po tym, jak zostaje sfinalizowana, a to z tej prostej przyczyny, że zbyt wczesne jej ogłoszenie byłoby jak gdyby podaniem ceny, za którą jesteśmy chętni sprzedać taką czy inną firmę. Tymczasem my jesteśmy chętni sprzedać ewentualnie część czy całość danej firmy, ale za cenę maksymalnie najwyższą. Dlatego szukamy takich cen.

Z tych wyliczeń, które minister skarbu państwa przedstawił Radzie Ministrów, wynika, że jest oczywiście możliwe osiągnięcie takich przychodów z prywatyzacji, jak wskazano w budżecie. Jest także szansa, przy bardzo korzystnym układzie, osiągnięcia nieco wyższych przychodów, jak też, nie kryjmy tego, istnieje, i jest to pewnie najbardziej prawdopodobne, możliwość osiągnięcia przychodów niższych niż te, które są wskazane w przychodach w ustawie budżetowej. To jest bowiem pewna ocena szans bardzo wielu indywidualnych transakcji i bardzo zróżnicowanych uwarunkowań poszczególnych transakcji. Dlatego poza tym, co zapisano w uzasadnieniu do ustawy budżetowej, minister skarbu państwa przedstawia szczegółowe rozliczenia czy szczegółowe propozycje transakcyjne wtedy, kiedy sprawy negocjacji są już bardzo zaawansowane. I muszę przyznać, że za każdym razem jest to ta część posiedzenia Rady Ministrów, która należy do części tajnych. Nie są to sprawy ogólnie dyskutowane. Tak że, niestety, nie do końca mogę zaspokoić ciekawość pana senatora