Słodko-gorzko

Nasz Dziennik 2013-05-23

Pracownicy Krajowej Spółki Cukrowej postulują budowę narodowego koncernu cukrowniczego w sytuacji, gdy rząd wycofał się z prywatyzacji Polskiego Cukru.

O przyszłości KSC dyskutowano podczas wczorajszego posiedzenia senackiej Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Załamał się program prywatyzacji spółki, która miała trafić w ręce pracowników cukrowni 1 rolników dostarczających do nich buraki, bo zgromadzenie akq'onariuszy, gdzie Skarb Państwa ma 80 proc. głosów, zdecydowało o przekazaniu 500 min zł zysku na dywidendę. Planowano zaś, że te środki posłużą do częściowego sfinansowania prywatyzacji. W tej sytuacji jedynym wyjściem jest budowanie silnego państwowego koncernu spożywczego. - Nasze marzenia prysły. Myślę, że na długo. Dlatego uważam, że nic nie stoi na przeszkodzie, by budować silną firmę państwową, koncern spożywczy, który może skutecznie rywalizować z dużymi koncernami zagranicznymi - mówił Stanisław Lubaś, przewodniczący NSZZ „Solidarność" w Krajowej Spółce Cukrowej.

Jak podkreślał Lubaś, pracownicy popierają tylko tę koncepcję, skoro prawie cały swój zysk KSC przekazała do budżetu państwa. - Z ponad 500 min zł zysków grubo ponad 450 min weźmie Skarb Państwa. Pieniądze miały pójść na pokrycie umorzenia akqi, wspomożenie procesu prywatyzacji i na pożyczki dla pracowników na zakup akcji. W tym momencie wszystko jest już nieważne. W związku z tym za jak najbardziej sensowne uważam wprowadzenie • KSC na listę firm strategicznych. Jako organizaqe pracownicze będziemy wspierać ministra w tym kierunku. Na pewno nie pozwolimy, by KSC przejęły zagraniczne koncerny - podkreślał Lubaś.

Prywatyzacja przegrała z budżetem

I szef „Solidarności", i przedstawiciele plantatorów buraków cukrowych nie mają wątpliwości, że ich oczekiwania i dalekosiężne plany budowania silnej, prywatnej spółki przegrały z bieżącymi potrzebami budżetu państwa. Co więcej, pazerność budżetu może zagrozić przyszłości Polskiego Cukru. - Czy wyczyszczenie KSC z pieniędzy w momencie nadchodzącej liberalizacji europejskiego rynku cukru jest decyzją dobrą? Jak bez pieniędzy, bez koniecznych inwestycji obniżać koszty, stawać się coraz bardziej konkurencyjnym? Poza aspektem prywatyzacyjnym jest jeszcze aspekt biznesowy. Koniunktura na rynku cukru nie jest przecież gwarantowana i wieczna, a teraz KSC została pozbawiona osłony finansowej - zauważył Krzysztof Nykiel z Krajowego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego. Poparli go senatorowie. - Czy KSC będzie musiała zaciągać znowu kredyty, płacąc plantatorom za buraki cukrowe? Czy taki drenaż jest zasadny, by tak oskubać taką spółkę cukrową - dopytywał senator Jerzy Chróścikowski (PiS), przewodniczący komisji.

Przed takimi oskarżeniami bronił rządu wiceminister skarbu Tomasz Lenkiewicz. - Jeżeli drenowaniem i skubaniem spółki jest rozważanie wniesienia do KSC innych zakładów, to ja tego nie rozumiem jako drenowania. Jeżeli wypłacamy z zysku bieżącego do Skartjii Państwa te ponad 440 milionów i dalej wrzucamy na kapitał zapasowy, to patrząc na to, w jakiej kondycji jest KSC, gdy nie ma żadnych zobowiązań i linii kredytowych, to nie podnosiłby takich argumentów, że to jest drenaż i skubanie - mówił Tomasz Lenkiewicz. Argumentował też, że prawem właściciela jest pobieranie dywidendy, podział zysku w momencie, kiedy cel, na jaki te pieniądze były przeznaczone - czyli wsparcie prywatyzacji - jest nie do zrealizowania.

Wiceminister Tomasz Lenkiewicz zaznaczył, że możliwy jest powrót do tematu prywatyzacji spółki cukrowniczej, ale Ministerstwo Skarbu Państwa nie będzie się do tego spieszyć. Wiele będzie zależało od unijnych decyzji w sprawie kwot cukrowych.— Jeżeli tej decyzji nie będzie na przykład do jesieni, to do jesieni nie zapadnie żadna decyzja co do przyszłości KSC - podsumował Lenkiewicz. Komisja Europejska chciałaby utrzymania limitów produkcji do 2017 roku, a Parlament Europejski chce wydłużenia tego terminu do 2020 roku. Za tym drugim rozwiązaniem opowiada się też Polska.